நான் + ஆத்திகன் = நாத்திகன்.

"இறைவன் இருக்கிறாரா?", பற்பல வருடங்களாக நடந்து வரும் ஒரு பெரிய கருத்து மோதலின் சிறு பகுதி என்று இதை கொள்ளலாம். இந்த கட்டுரையின் நோக்கம் தீர்வல்ல. தீர்வை நோக்கிய ஒரு பயணம். இதில் பயணப்பட விரும்புவர் மட்டும் தொடரவும். மற்றவர் இந்த இடத்திலே பிரிந்து கொள்ளலாம்.

இந்த கட்டுரையில் எனது மனத்திற்கும், எனது அறிவிற்கும் நடக்கும் ஒரு உரையாடலைத்தான் எழுதி இருக்கிறேன். இரண்டுக்கும் என்ன வித்தியாசம் என்று கேட்டால், மனம் என்பது ஒரு பஞ்சு போல். எந்த விஷயம் சொன்னாலும் அப்படியே ஏற்று கொள்ளும். பஞ்சு நீரை, நெருப்பை ஏற்று கொள்வது போல். அறிவு என்பது அன்னம் போல். நீரையும், பாலையும் வைத்தால் பாலை மட்டும் பிரித்து எடுத்து கொள்ளும். அறிவு என்பது நல்லது, கெட்டது எனப் பகுத்தறிந்து சரி எனப்படுவதை மட்டும் எடுத்துக்கொள்ளும். 


நான் ஆத்திகனா, நாத்திகனா என்பது எனக்கு தெரியாது. ஆகையால் அதை எனது மனமும், அறிவும் சொல்லட்டும் என விலகிவிட்டேன். 

மனம் ஆரம்பித்தது, "நான் ஒரு ஆத்திகன். என் பாட்டியார் வாழ்வில் கோயில் செல்லாத நாட்களை விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம். என் தாயார் வீட்டில் செலவிடும் நேரத்தை விட கோயிலில் செலவிடும் நேரமே அதிகம். இவர்கள் வளர்த்த பிள்ளை நான். தெய்வ நம்பிக்கை உடையவன். ஆகையால் நான் ஒரு ஆத்திகன்."

அறிவு எதிர்த்தது, "நான் ஒரு நாத்திகன். என் தந்தையார் பெரியார் வழி செல்பவர். பகுத்தறிந்து செயல்படு, என்பதே எனக்கு சொல்லிகொடுக்கப்பட்ட மந்திரம். என் தாத்தா ஒரு நாத்திகர். கடவுள் இல்லை என்று சொல்பவர். இவர்களை பார்த்து வளர்ந்த நான் மட்டும் எப்படி ஆத்திகன் ஆக முடியும்? தெய்வ நம்பிக்கை கொண்டவன் என்று சொல்லும் மனமே, கடவுளை கண்டு இருக்கிறாயா??"

"இல்லை. நான் கேட்கிறேன். கரண்ட், காற்று இந்த பூமியில் உண்டா??"

"உண்டு."

"கண்டு இருக்கிறாயா?? "

"இல்லை. ஆனால் உணர்ந்து இருக்கிறேன்."

"நானும் கடவுளை உணர்ந்து இருக்கிறேன். அதுவும் பிறந்த சில நிமிடங்களில்.... "

"எப்படி??? எப்படி???"

"பிறந்த சில நிமிடங்கள் நான் சுவாசிக்கவில்லை. இறந்து விட்டேன், என்று முடிவு செய்து விட்டனர். அந்நேரத்தில் அங்கு வந்த என் பெரிய பாட்டி என்னை வேட்டியில் போட்டு உருட்டி மூச்சு விட வைத்தார். அதற்காக என் பாட்டியை தெய்வம் என்று சொல்ல வில்லை. அவரை அங்கு வர வைத்தது தெய்வ செயல். அன்று அந்த இடத்தில் என் பாட்டி வரவில்லையென்றால், நானும் இல்லை. இந்த கட்டுரையும் இல்லை."

"இதில் எங்கு தெய்வ செயல் இருக்கு? நீ பிறந்த ஆஷ்பத்திரியின் பக்கத்தில் உன் பாட்டி வீடு. இரண்டு நிமிடத்தில் வந்து விடலாம். உன் பாட்டியை அங்கு வர வைத்த கடவுள், உனக்கு பிறந்த உடனே மூச்சை கொடுத்து இருக்கலாமே.... சில நிமிடங்கள் தாமதம் செய்வதால், அவர் என்ன செய்ய போகிறார்??"

"என் விதி பத்து நிமிடங்கள் கழித்து தொடங்கி இருக்கலாம். நான் முந்திரிக்கொட்டை போல, வெளி உலகை பார்க்கும் ஆர்வத்தில் பத்து நிமிடம் முன்னமே வந்து இருப்பேன். கடவுள் வெயிட்டிங் லிஷ்டில் போட்டு இருப்பார்."

"அதைத்தான் நானும் சொல்கிறேன். உன் வாழ்வில் நடப்பதற்கு காரணம், உன் செயலும், உன்னை சுற்றி உள்ளவர்களின் தாக்கமும்தான். அது சரி, கடவுள் எப்படி தோன்றினார்?"

"அவர் ஒரு சக்தி. தானாக தோன்றியவர். அவர் ஒரு சுயம்பு. தானாக தோன்றிய பின்னர், இந்த பிரபஞ்சத்தை படைத்தார். இந்த உலகத்தை படைத்தார். இந்த உலகில் எங்கும் நிறைந்து இருக்கிறார்."

"கடவுள் தானாக தோன்றியது போல், இந்த உலகமும் தானாக தோன்றி இருக்க கூடாதா?? அப்படி எங்கும் நிறைந்து இருக்கும் அந்த சக்தியை ஏன், கோயிலில் மட்டும் வணங்குகிறீர்கள்??"

"காற்று கூடத்தான் எங்கும் நிறைந்து இருக்கிறது. அதை ஏன் டயரில் அடைத்து வைக்கிறீர்கள்??"

"அப்படி அடைத்து வைத்தால்தான் அது டயர். இல்லையென்றால், அது ஒன்றுக்கும் உபயோகப்படாது."

"அது போலத்தான், இதுவும். எங்கும் நிறைந்து இருக்கும் அந்த பரமசக்தியை கோயிலில் சாமியின் சிலையில் ஏற்றி வைக்கிறார்கள். ஒன்றாய் குவியும் சூரிய ஒளி எப்படி தாளை பற்ற வைக்கிறதோ, ஒன்றாய் குவியும் சக்தி பக்தர்களை பரவசப்படுத்துகிறது. கடவுள் இருக்கிறார் என்பதை எந்த காரணத்தை வன்மையாக எதிர்க்கிறாய்?"

"முதல் காரணம், உன்னால் பதில் சொல்ல முடியாத கேள்விகளுக்கு ஒரு காரணகர்த்தாதான் கடவுள். தேவையில்லாத பயத்தை போக்க உனக்கு ஒரு நாயகன் வேண்டும். அதற்காக உருவாக்கப்பட்டவரே கடவுள்."

"புரியவில்லை."

"பிரபஞ்சத்தில் எங்கும் வெற்றிடமாக இருக்க, பூமியில் மட்டும் மனிதன் வாழ நீர், காற்று, எப்படி கிடைத்தது?? என்ற கேள்விக்கு பதில் கடவுள் என்பாய். மிகவும் இக்கட்டான சூழ்நிலையில், மனிதர்களால் காப்பாற்ற முடியாத நிலைமையில் இருக்கும் உன் பயத்தை போக்க யாரை வேண்டுவாய்?? என்ற கேள்விக்கும், கடவுள் என்பாய். சரிதானே??" 

"கண்டிப்பாக !!! நீ என்ன பதில் சொல்வாய்??"

"சொல்கிறேன். குழம்பாதே. இந்த பிரபஞ்சம் தானாக தோன்றியது. அதில் உள்ள பொருள்களின் நிலை இரண்டை பொறுத்து மாறும். ஒன்று அதின் பழைய நிலை. மற்றொன்று, இந்த பிரபஞ்சத்தில் உள்ள மற்ற பொருள்கள் அதன் மேல் ஏற்படுத்தும் தாக்கம். தற்சமயம், கல்லூரியில் பயன்படுத்தப்படும், ரிலேட்டிவ் கிரேடிங் இதற்கு நல்ல உதாரணம். ஒரு மாணவன் ஐந்தாம் நிலையில் படிக்கிறான். ஆறாம் நிலைக்கு செல்ல வேண்டும். அந்த நிலை மாற்றத்திற்கு இரண்டு காரணம், ஒன்று அவனின் உழைப்பு, மற்றொன்று அவனுடன் படிக்கும் மாணவர்களின் உழைப்பு. புரிகிறதா??"

"புரிகிறது. மற்ற மாணவர்களை விட நன்றாக படித்து இருந்தால், இவன் முதலிடம், இல்லையென்றால் கடைசி இடம். ஆனால் நீ அந்த இரண்டு கேள்விக்கு பதில் சொல்லவில்லையே??"

"இதை புரிந்து கொண்டால், நீயே பதில் சொல்லலாம். பூமிக்கு நீர், காற்று வர காரணம் அதை சுற்றி உள்ள ஒன்பது கோள்கள், மற்றும், சூரியன். கண்சிமிட்டும் நேரத்தில் இந்த மாற்றம் ஏற்படவில்லையே. இந்த மாற்றம் நடக்க பல கோடி வருடங்கள் ஆனது. கோள்கள் வேறு தாக்கத்தை ஏற்படுத்தி இருந்தால் வேறு ஏதாவது நடந்து இருக்கலாம்."

"இரண்டாவது கேள்விக்கு நான் பதில் சொல்கிறேன். என் வாழ்க்கை என் கையில் மட்டும் இல்லை. இந்த பிரபஞ்சத்தில் உள்ள மற்றவை கைகளிலும் உள்ளது. செல்வ் ஷேவிங் செய்யும் போது என் கையில் இருக்கும் என் உயிர் (அ) வாழ்க்கை, பார்பர் ஷேவ் செய்யும்போது அவன் கையில் உள்ளது. ஆகையால், பயம் கொள்ள தேவையில்லை. அந்த மாணவன் போல் என் கடமையை சரியாக செய்தால் போதும் என்கிறாய்."

"சரியாக சொன்னாய். என் வாதத்தை ஏற்று கொள்கிறாயா??"

"ஏற்று கொள்கிறேன். ஆனால் இரண்டு கேள்விகள். ஒன்று, இந்த கலவையின் ரேஷியோ என்ன?? அதாவது, எனது வாழ்வில், எனது தாக்கத்திற்கு எவ்வளவு பங்கு? பிரபஞ்சத்தின் தாக்கத்திற்கு எவ்வளவு பங்கு? மற்றொன்று, பிரபஞ்சத்தை உருவாக்கியது யார்??"

"ம்ம்ம்.... இப்பொழுது மாட்டிகொண்டேன். இரண்டிற்கும் ஒரே பதில்தான். அந்த கலவையின் ரேஷியோ என்பது விதி (அ) கோட்பாடு. அந்த கோட்பாடை உருவாக்கியவன் தான் பிரபஞ்சத்தை படைத்தவன். இப்படி கூட சொல்லலாம். அந்த கோட்பாடின் மூலம் இந்த பிரபஞ்சத்தை உருவாக்கி இருக்கலாம். மொழியை படைத்தவன் யார் என்று கேட்டால், நான் என்ன பதில் சொல்வது??"

"கேள்விக்கு எதிர் கேள்வி பதிலாகாது. நான் பதில் சொல்லட்டா??"

"ம்ம்ம்... சொல்லு பார்க்கலாம்."

"நான் அதை கடவுள் என்கிறேன். உன்னிடம் இரண்டு அஷம்ப்ஷன்ஷ் இருக்கு, அதை கடவுள் என்கிறேன். உனது உதாரணத்தையே திரும்ப சொல்கிறேன். மாணவன் படித்து, பரீட்சை எழுதும் வரை அது அவனது செயல். அவனது படிப்புக்கு ஏற்ற மதிப்பெண் கொடுப்பது கடவுளின் செயல். என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியாத ஒன்றை கடவுள் என்று நீ சொன்னாய். உன்னால் கண்டு பிடிக்க முடியாததை நான் 'கடவுள்' என்கிறேன். வருத்தமா??"

"இல்லை. ஏற்றுகொள்கிறேன்."

"ஆக, நாத்திகனாகிய நீ, பிரபஞ்சத்தில் உள்ள சக்தியின் தொடர்ச்சி நீ என உணர்ந்தால், உனது செயல், கடவுள் செயலின் ஒரு பகுதி என உணர்வாய்."

"விளங்கவில்லை."

"'நான்' என்ற அகங்காரத்தை (அ) எனது செயலின் தாக்கத்தை, ஒழித்து பார்த்தால் மிஞ்சி இருப்பது கடவுளின் செயல். அது தான் ஆத்திகம். புரிகிறதா??"

"ம்ம்ம்ம்ம்....."

"உனது செயலை கடவுளுக்கு அர்பணித்து விட்டால், நாத்திகனாகிய நீ, ஆத்திகனாய் ஆவாய். அது மட்டுமல்ல, அது நல்ல செயல் என்றால் கடவுள் ஆவாய் !!!"

முன் சொன்னது போல், இதற்கு இப்போதைக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்து உள்ளேன்.